رمان تک

شش سال بعد…

"متاسفم، تو چیکار کردی؟" من وسط اتاق خوابگاهم ایستاده ام و چیزی جز حوله بر تن ندارم. زود است، خیلی زود است که بتوانم اینطور فریاد بزنم، می دانم. هم اتاقی من بکا از زیر بالشی که روی صورتش گذاشته بود به من خیره می شود. اما من نمی توانم کمکی به آن کنم. این یک اورژانس است. پدرم عقلش را از دست داده است.

 

"آرام باش، پائو."

"آروم باش؟!" با پا در اتاق می‌روم و شروع به پرت کردن لباس‌ها به کناری می‌کنم و سعی می‌کنم چیزی برای پوشیدن پیدا کنم، زیرا واضح است که اکنون باید مستقیم به داخل ماشینم بپرم و به خانه بروم. به هر حال من تقریباً بسته‌بندی را تمام کرده‌ام - ترم آخر سال راهنمایی فردا به پایان می‌رسد و من برای تابستان به خانه برمی‌گردم. اما من اکنون یک روز زودتر می روم، واضح است. به هر حال تست های من تمام شد.

"چرا انقدر ناراحتی؟" او می پرسد "این چیز خوبیه. من خوشحالم."

"چطور می توانید خوشحال باشید؟ تو حتی دو دهه است که با کسی قرار نگرفتی، حالا فقط با من تماس می‌گیری و می‌گویی که گرفتی… می‌توانی این را تکرار کنی؟ شاید توهم دارم.»

"شما توهم ندارید. و بله، من ازدواج کردم. متاسفم که اینطور به شما می گویم، اما قبلاً نمی خواستم شما را از درس خواندن منحرف کنم.»

«چگونه حواس پرتی است؟ "هی پاو، من با کسی قرار می گذارم که خیلی دوستش دارم." این یک مکالمه عادی است. چقدر این شخص را می شناسید؟ او چگونه است؟ آیا او یکی از آن عروس های پستی روسیه است؟ آیا او به ویزا یا چیز دیگری نیاز دارد؟»

بابا از خنده منفجر می شود. با شنیدن چنین صدای عادی، فقط اندکی آرام می شوم. "هیچ چیز مثل آن، پائو. نگران نباش من فکر می کنم شما او را دوست خواهید داشت، صادقانه.

دستی به موهایم می کشم. یک آه تند بکش. در سراسر اتاق، بکا به نظر می رسد که خواب را رها کرده است. او صاف نشسته است و به من سؤال می کند. متاهل؟

صورتم را می کشم و سر تکان می دهم. او، حداقل، به طور مناسب شوکه شده به نظر می رسد.

این طور نیست که من نمی خواهم پدرم خوشحال باشد. انجام میدهم. تقریباً از زمانی که به اندازه کافی بزرگ شده بودم که شروع به تماشای کام‌های رام کنم، سعی می‌کردم او را وادار کنم دوباره قرار ملاقات را آغاز کند. فقط به این دلیل که مادر تولدم یک تیکه چرندی بود که به سرمان زد، به این معنی نیست که او سزاوار تنها ماندن برای همیشه است. او اساساً بهترین پسر تاریخ است، بنابراین من فکر می‌کردم که اگر قرار باشد، زمان زیادی طول نمی‌کشد تا خانم‌هایی را پیدا کند.

اما به نظر می رسد این کمی سریع، بیش از حد تمایل است. مثل، به طرز مشکوکی. می‌گویم: «فقط می‌خواهم خوشحال باشی، بابا»، روی تختم افتادم و زانوهایم را تا سینه‌ام بالا کشیدم. "اگر او را دوست دارید، عالی است. من فقط... عجیب به نظر می رسد، همین است.»

"میدونم عزیزم. آنقدرها هم که به نظر می رسد ناگهانی نیست. وقتی بتونم شخصا توضیح بدم متوجه میشید. فقط نگران نباش مادر جدید شما فوق العاده است.»

اوه شکمم از این حرف ها به هم می ریزد. زمزمه می کنم: «لطفاً او را اینطور صدا نکنید.

"من شوخی میکنم. اما واقعا، خواهید دید. تو او را دوست خواهی داشت.»

او را سرزنش می کنم: «تا زمانی که این کار را برای من انجام نمی دهی». "من نیازی به پر کردن سوراخ ندارم، بابا. تو تنها پدر و مادری هستی که من به آن نیاز دارم."

او می خندد. "می دانم، پائو. و تو تنها دردی هستی که من هم به آن نیاز دارم. فردا می بینمت. اوه، آیا مشکلی ندارید که مستقیماً از مدرسه به کابین برویم یا لازم است چیزی را در خانه رها کنید؟ داشتم فکر می‌کردم از آنجایی که در مسیر خانه درست از طریق پوکونوس رانندگی می‌کنم، راحت‌تر می‌توانم مستقیم به آنجا بروم.»

"تا زمانی که برای شما مهم نیست هر چیزی که من دارم ماشین را پر کنید، برای من مهم نیست." من می خندم.

"باید خوب باشد. وقتی به آنجا رسیدیم قصد ندارم در جای دیگری رانندگی کنم. چند هفته متوالی آرامش. درسته پائو؟"

"کاملا. پس همسر را به کابین می آورید؟ آیا می توانم او را آنجا ملاقات کنم؟"

"او ما را آنجا ملاقات خواهد کرد، بله."

من از روشی که او این را گفت خوشم نمی آید. کند و مردد. "چه چیز دیگری؟" فشار می دهم.

او می خندد. "تو من را خیلی خوب می شناسی."

"از سوال طفره رفتن دست بردارید!"

"چیزی نیست! فقط او یک پسر هم دارد.»

"پدر." به گوشیم خیره شدم

«تو هم او را دوست خواهی داشت! برادر ناتنی شما پسر بزرگی است. او هم در سن شماست، پس..."

"برادر ناتنی من؟"

"باید فرار کنم، پائو. فردا می بینمت، باشه؟»

او تلفن را قطع کرد و من با تعجب به تلفن خیره شدم.

این همه خیلی زیاد است.

من می توانستم موضوع ازدواج را درک کنم. شاید. منظورم این است که بابا همیشه یک مرد کاملاً عملی بوده است، بنابراین اگر بالاخره با خانم مناسبی آشنا شد، احتمالاً متوجه شده بود که چرا آن را رسمی نمی کند؟ چرا دور بوته زدن؟

شاید عجله در ازدواج به او کمک کند تا در نهایت به زندگی ای دست یابد که از زمانی که من به دانشگاه رفته بودم به او گفته بودم که باید داشته باشد. او به یک نفر در اطراف نیاز دارد که از او مراقبت کند، او را وادار کند صبحانه بخورد و به او بگوید که چه زمانی به رختخواب برود و فقط ... کسی که با او معاشرت کند. از زمانی که سوزان دور شد و پدر از میزبانی شب‌های شراب‌آمیزی خود دست کشید، زندگی اجتماعی او در معرض خطر شدید پزشکی قرار گرفت. ممکن است همسری او را مجبور به تفریح دوباره کند.

و خدا می داند که کسی را به روش معمول پیدا نمی کند. او از اینترنت متنفر است، هر یک از پیشنهادات من را برای راه اندازی پروفایل دوستیابی آنلاین رد می کند. و او هر دقیقه خالی از ساعات غیر کاری خود را صرف رفتن به تعطیلات، رانندگی در اطراف مین، غواصی در فلوریدا یا سفرهای عجیب و غریب طولانی‌تر می‌کند، حالا که من از خانه بیرون هستم، همانطور که او می‌گوید.

اما یک برادر ناتنی؟ اوه من نمی‌خواهم با برخی حرکات تند و سریع که تعطیلات ما را خراب می‌کنند کنار بیایم.

حداقل این تابستان ما به اصول اولیه باز می گردیم. برادر ناتنی مزاحم یا نه، من هیجان زده هستم. این اولین بار است که به Poconos برمی گردیم، و همان کابین کوچکی را که در یک تابستان، شش سال پیش اکنون اجاره کرده بودیم.

از اتاق خوابگاهم به سمت دوش‌ها بیرون می‌آیم، لباس‌هایم روی یک دستم است، حوله هنوز محکم دورم پیچیده است. وقتی سرم را زیر دوش آب گرم فرو می‌برم، نمی‌توانم به آن تابستان برگردم. هنوز هم یکی از بهترین تابستان هایی است که تا به حال داشته ام. بخاطر اولین بوسه ام به خاطر جاش

جاش من تعجب می کنم که او چگونه است. الان کجای دنیاست؟

سینه‌ام درد می‌کند، اما این یک درد قدیمی است، زخمی که مدت‌ها بهبود یافته است. بعد از آن بوسه، فکر کردم همه چیز بین ما تغییر خواهد کرد. فکر کردم که او تماس بگیرد، شاید خارج از جلسات خانوادگی معمول ما به من سر بزند.

در عوض، خود را کنار کشید. ما آخرین مهمانی شام را دو ماه بعد از آن تابستان داشتیم - دو ماه که در آن هیچ چیزی از او نشنیدم. من سعی کردم او را در گوشه ای قرار دهم، صحبت های کوچکی کنم، اما همه چیز ناخوشایند و تحت فشار بود. سپس در نیمه شام، سوزان این خبر را اعلام کرد. او شغل جدیدی را که می خواست به دست آورده بود. در گرجستان.

یک هفته دیگر حرکت کردند.

جاش حتی مرا در آغوش نگرفت. او برای در تکان داد، یک لبخند غمگین به من شلیک کرد که من و پدر داخل ماشین انباشته شدیم، و این بود. سوزان و بابا در تماس بودند، اما ما این کار را نکردیم.

مسلماً بعد از مدتی او را به صورت آنلاین تحت تعقیب قرار دادم. اما من هرگز آنقدر شجاع نبودم که دوباره جهش کنم - کسی باشم که در فیس بوک به او پیام بدهم و بپرسم چه اتفاقی افتاده است. اولین پرش را از آن پل انجام داد. مطمئناً او باید کسی بود که باید پیگیری می کرد، اگر چیزی برای پیگیری وجود داشت.

حدس می زنم چیزی که بیش از همه دردناک بود آن بوسه بود. فکر کردم معنی داره واضح است که او همان احساس را نداشت.

اما نمی‌توانم اجازه بدهم که خاطرات من از کابین لکه‌دار شود. بعد از آن هر اتفاقی افتاد - حتی اگر دیگر صحبت نکنیم و تنها باری که از او می‌شنوم این است که سالی یک‌بار یک «تولدت مبارک» روی دیوار من پست می‌کند - آن تابستان هنوز شگفت‌انگیز بود. یکی از خاطرات مورد علاقه من باقی مانده است. و شاید امسال، چه کسی می داند؟ می‌توانستم در کابینی در همان نزدیکی، عیار جدیدی پیدا کنم تا طعم آن خاطرات قدیمی را پاک کنم.

سعی می‌کنم شکم کامل جاش را وقتی که از ساحل به دریاچه می‌رفت، تصور نکنم، یا به یاد بیاورم که چگونه چشم‌هایش چشمانم را می‌گیرند، به نظر می‌رسد مستقیماً از درون من می‌بینند، زیرا او همیشه به شدت به من نگاه می‌کرد…

لعنتی

دستم را دراز می کنم تا برای آخرین لحظه حمام را به سردی تبدیل کنم. سپس، به اندازه کافی تمیز و لرزان، به اتاق خوابگاهم برمی گردم.

وقتی به آنجا می رسم، بکا بلند شده و لباس پوشیده است و به کامپیوترش ضربه می زند.

"آن همه در مورد چه بود؟" او می پرسد در حالی که من موهایم را در حوله می پیچم و مشغول به کار می شوم تا آخرین وسایلم را بسته بندی کنم.

"پدر من دیوانه است." چشمانم را می چرخانم. "رفت و با کسی ازدواج کرد."

"خب، او چند وقت است مجرد است؟" او اشاره می کند. او مجبور شد در نهایت ادامه دهد."

"این چیزی نیست که من نگران آن هستم. خوشحالم که داره ادامه میده فقط... آیا باید اینقدر ناگهانی باشد؟»

او از نسلی متفاوت از ما است، پائولینا. در سن او، اگر با کسی که دوستش دارید، ازدواج کنید، احتمالاً طبیعی است. منظورم این است که چرا منتظر بمانیم؟ او جوان تر نمی شود.»

"اوه به من یادآوری نکن.» آه می کشم. «هر چند حق با شماست. فقط...» سرم را تکان می دهم. "او یک بچه دارد. من یک…» حتی نمی توانم کلمات را بگویم. آنها بسیار غریب به نظر می رسند، خیلی عجیب. به زور بیرون می روم: «یک برادر ناتنی». "اوه."

بکا خرخر می کند. "چی، نمی خواهید شجره نامه خود را رشد دهید؟"

"ابدا! من تک فرزندم و دوستش دارم، خیلی ممنونم.» موهایم را با حرکتی مصنوعی و دراماتیک روی شانه‌ام برمی‌گردانم. علاوه بر این، شرط می بندم که او آزاردهنده خواهد بود. من نمی‌خواهم با یک آدم بی‌نظمی که کابین را بدبو می‌کند، برخورد کنم.»

بکا چشمانش را گرد می کند. "خوش بینی شما کجاست، پائولینا؟ شاید او ناز شود!» از پشت صفحه کامپیوترش به من چشمک می زند.

بالشی را به سرش می اندازم. ناخالص او با من فامیل است، بک.

«آره، اما در واقع نه. منظورم این است که شما تا امروز حتی از وجود او خبر نداشتید.»

"پس چی؟ او هنوز خواهر و برادر من است. خواهر و برادر، طبق تعریف، داغ نیستند. فقط...» صورتم را می کشم.

بکا آواز می خواند: "حارم بهترین است، خواهرت را امتحان کن."

کیف لپ تاپم را روی دوشم می اندازم. من اعلام می کنم: "از تو متنفرم." "من به سالن غذاخوری می روم، چیزی می خواهید؟"

"اوه بله لطفا. باگل؟»

"باگل با یک طرف همخونی، متوجه شدم."

"هی، برای سرسی لنیستر کار کرد!" در حالی که در خوابگاه را بین خود به هم می زنم، بکا فریاد می زند.

جدا از شوخی، من قصد ندارم با رفتن به دنبال برادر ناتنی ام، تابستان بدتر از قبل خود را بدتر کنم. من فقط امیدوارم که به اندازه کافی با هم کنار بیاییم که شریک شدن در یک کابین - و مجموعه ای از والدین - با یک غریبه کاملاً سخت نباشد.

حداقل، اگر هیچ چیز دیگری، من می توانم به تنهایی سرگردان باشم و خودم را در خاطرات گم کنم.

زیرا به نظر می رسد یک تعطیلات تابستانی سرگرم کننده و کاملاً غم انگیز نیست. چشمانم را به مسخره خودم می چرخانم و می روم تا غذا بیاورم. اگر هیچ چیز دیگری نباشد، به این تابستان خلوت و پر تغذیه سر خواهم زد.

رمان آنلاین جدید عاشقانه بهترین رمان ها برترین رمان های آنلاین برترین سایت رمان آنلاین