رمان تک

من عاشق دختری هستم که می تواند مثل یک قهرمان دیک بمکد. تماشای زبان او که رگ ضخیم من را می لیسد و خون را به بهترین و بزرگترین دارایی من پمپاژ می کند، بدنم را به آتش می کشد. او دستش را دور میل من حلقه می کند، نوک آن را می مکد و به شدت پمپ می کند تا من داخل دهان خوشمزه اش رها شوم.

"

مم... نمکی." لب هایش را می لیسد و انگشتی را به داخل دهانش فشار می دهد و آن را تمیز می مکد.

"با عرض پوزش برای آشفتگی." خودم را داخل شلوارم عقب می کشم و کمربندم را دوباره سگک می کنم.

"من بیشتر آن را گرفتم." او طوری پوزخند می زند که انگار بلعیدن نوعی دستاورد خاص است.

دستش را می گیرم و بلندش می کنم و به داخل خم می شوم تا او را پاکیزه ببوسم. "با تشکر عزیزم."

"نه، متشکرم." چشمانش برق می زند که نیشخندی آرام از گلویش بیرون می زند.

لب هایم را لیس می زنم. "مم... حق با شماست."

زیر سوال ابروهایش را در هم می‌کشد.

"شور." وقتی متوجه می شود به چه چیزی اشاره می کنم، چشمانش گشاد می شوند.

"پس...هفته بعد همین ساعت؟" او مژه های بلند و ساختگی خود را به من می زند و من با میل به خندیدن در صورت او مبارزه می کنم.

"من برنامه خود را بررسی خواهم کرد." در را باز می‌کنم و به طور معمول به بیرون از راهرو نگاه می‌کنم تا مطمئن شوم که هیچ کس دیگری در اطراف نیست. "همه چیز واضح است عزیزم."

او من را دنبال می کند، اما ما در مسیرهای مختلف قدم می زنیم.

به سمت آسانسور می روم و دکمه تماس را فشار می دهم. وقتی داخل شدم، برمی‌گردم و لبخند می‌زنم در حالی که باسن آلیسا کرافورد را می‌بینم که از این طرف به آن طرف می‌چرخد در حالی که به سمت پلکان خروج اضطراری می‌رود.

آره. من با دختر اسلون کرافورد، مدیر عامل بازاریابی کرافورد ارتباط دارم.

و به یک اتصال خوب تبدیل شده است.

"این نگاه از خود راضی را از صورتت پاک کن، پادشاه." به محض پائین آمدن از آسانسور می شنوم. بلیک جیمز، سرپرست ارشد من است.

و به سمت دفترم می روم جواب می دهم: «آدم حسود نباش.

"حسود نیست، رفیق."

"اگر می دانستی من به چه چیزی می خندم، می شدی." بر می گردم و پوزخند می زنم و از در عقب می روم. با آه چشمانش را می چرخاند و من در حالی که در را محکم می بندم می خندم.

از آنجایی که استراحت ناهار من در حمام طبقه نهم سپری شد، هنوز از گرسنگی می‌میرم. با این حال، من نمی توانم دوباره دفترم را ترک کنم، بنابراین به هم اتاقی ام، درو، پیامک می دهم.

تراویس

رفیق برام ساندویچ بیار من از گرسنگی میمیرم!

درو

مگه تو ناهار نخوردی؟

تراویس

نه دقیقا…

می فرستم، چون می دانم منظورم را متوجه خواهد شد.

درو

آیا من حتی می خواهم بدانم؟

پوزخند می زنم.

تراویس

بیایید بگوییم... من غذا بودم و او آخرین پرستو را دوست داشت.

درو

من هرگز نخواهم دانست که چگونه می توانی از کار خود خلاص شوی.

تصور می کنم او سرش را به نشانه عدم تایید تکان می دهد.

تراویس

این جذابیت است، برادر.

درو

بعید.

تراویس

پس بیا... قبل از مرگم چیزی بیاور تا بخورم.

درو

نمی توانم … تا پنج سالگی در انجام کارهای عوضی گیر کنم.

ناله می کنم. او در دو سال گذشته در ساکرامنتو PD کار می کند، از زمانی که ما از کالج فارغ التحصیل شدیم. بین دوست دختر راه دور او و اضافه کاری، دیگر به سختی از راه می گذریم.

تراویس

لعنتی خیلی خوب. بیخیال.

درو

چرا فقط تحویل سفارش نمی دهیم؟

تراویس

زیرا هر جوجه ای که برای تحویل آن می آید، یک انعام اضافی دریافت می کند…

این یک دروغ کامل نیست کیف پولم را هم فراموش کردم، اما از جزئیاتش چشم پوشی کردم.

درو

حتی نمیتونم باهات کنار بیام

تراویس

پس معضل من را می بینید؟

به خودم میخندم

درو

متاسفم مرد. ببینم آیا می‌توانم کسی را بخواهم که کمی خودکنترلی و اراده دارد چیزی بفرستد.

چشمانم را می چرخانم.

تراویس

با تشکر.

من به سر کار برمی گردم، قبل از تماس کنفرانس بعدازظهر، تماس برقرار می کنم و ایمیل می گردانم. کمتر از یک ساعت بعد، مسئول پذیرش وزوز کرد و به من گفت ناهار من اینجاست.

بله! می دانستم که درو من را ناامید نمی کند.

برگشتم می گویم: «بفرست.

کراواتم را مرتب می کنم و در حالی که در باز می شود عقب می نشینم. نگاهم را به بالا نگاه می‌کنم، در حالی که پنج و نیم فوت نفرت ناب وارد می‌شود. تماس خوب، درو. خودکنترلی و اراده با این یکی قوی است.

ویولا فیشر.

"خب، خوب، خوب..." بیرون آمدم و دستانم را از روی خوشحالی روی سینه ام گذاشتم. "اگر این شگفتی قرن نیست.

، ناهار من را طوری تحویل می دهد که گویی من بزرگترین ناراحتی زندگی او هستم. او باید لطفی به درو بدهکار بوده است.

او یک کیسه قهوه ای روی میز من می اندازد و خیره می شود. "لعنت را بردار، تراویس."

"همیشه لذت بخش، V." به لبخند زدن ادامه می‌دهم در حالی که لب‌هایش در خطی خشمگین راست می‌شوند.

او مثل هر بار تصحیح می کند: «این ویولا است».

اما صدای V the Virgin بسیار بهتر است. موافق نیستی؟»

او زمزمه می کند: "من باکره نیستم." دست هایش را بالا می اندازد و دور خودش می چرخد. "من نیازی به توضیح چیزی برای شما ندارم. از ناهارت لذت ببر، احمق من آن را مسموم کردم.» در را باز می کند و به بیرون می رود و اجازه می دهد در پشت سرش بسته شود.

کیف را می گیرم و یک چماق بوقلمون و یک کیسه چیپس بیرون می آورم. من غذا را تجزیه و تحلیل می‌کنم، به خوبی می‌دانم که اگر این فرصت را داشت احتمالاً مرا مسموم می‌کرد. فقط برای ایمن بودن، ساندویچ را در کیسه برمی‌گردانم و به جای آن چیپس را می‌گیرم. حداقل من می دانم که او در آن دستکاری نکرده است.

وقتی می بینم او چیپس های پخته شده با طعم کباب را برایم انتخاب کرده است، نمی توانم از پوزخند خوشحالی که روی صورتم پخش می شود جلوگیری کنم. او می داند که چیپس های کباب مورد علاقه من است، حتی اگر تا روز مرگ آن را انکار کند.

بله، این همان چیزی است که زمانی اتفاق می افتد که شما یک دختر را برای بیشتر عمر خود می شناسید. او DNA را با درو، که از دوازده سالگی ما بهترین دوست من بوده، به اشتراک می گذارد. ما با هم بزرگ شدیم، در یک تیم ورزشی بازی کردیم و حتی آن طرف خیابان همدیگر زندگی کردیم. بعد از سال دوم دانشگاه، از خوابگاه خارج شدیم. ما اکنون با هم خانه ای را در خارج از محوطه دانشگاه اجاره می کنیم، جایی که ویولا همیشه در کمین است. او مشتاق است در مورد هر جنبه ای از زندگی من اظهار نظر کند، حتی اگر او کسی است که باید یکی از آن ها را بگیرد.

نیازی به گفتن نیست که من و ویولا رابطه خوبی با هم نداشتیم. یا دوره رابطه

او از دل من متنفر است.

من او را به طور کامل سرزنش نمی کنم. اما من هم دقیقاً او را دوست ندارم. او مغرور کوچکی است که فکر می‌کند همه چیز را می‌داند فقط به این دلیل که مغز متفکر کلاس است. او هر کاری را که من انجام می‌دهم قضاوت می‌کند، در حالی که کاملاً یک خروس است. حداقل، من می دانم چگونه پیاده روی کنم. تعجب می کنم اگر او بداند نقطه جی خودش کجاست.

"پادشاه..." بلیک با چشمانش در حال روشن شدن به دفتر من قدم می گذارد. "آن جوجه کی بود؟" گوشه های لبش با پوزخندی هیجان زده رو به بالاست. "او داغ بود!"

چشمانم را گرد می کنم. ویولا داغ نیست

جسیکا بیل - داغ.

مگان فاکس-bangin.

اوا مندز - سیگار می کشد.

اسکارلت جوهانسون - ستاره پورنو داغ.

اما ویولا فیشر - زرق و برق دار، خیره کننده، کاملا نفس گیر. خیلی بیشتر از داغ. با اینکه می توانست کمی شلوارش را گشاد کند. هم به صورت مجازی و هم به معنای واقعی کلمه.

درو حتی اگر به من مژه می زد، قبل از اینکه اجازه دهد خواهر کوچکش را لمس کنم، مرا می کشت.

«این خواهر کوچک هم اتاقی من، ویولا است. او فقط داشت ناهار من را کنار می گذاشت.»

لب هایش به سمت پایین می چرخد. "اوه ... شما در حال ضربه زدن به آن هستید، نه؟"

گوشه بالای لبم به سمت بالا می پیچد و نیشخند کوچکی از روی زبانم می غلتد. "اوه، نه. حتی نزدیک نیست.»

ابروهایش درهم می رود. "پس چرا اینجا برایت غذا می آورد؟"

چون درو بهترین دوست من است و من هر دوی آنها را از بچگی می شناسم. او ممکن است از او خواسته باشد، و وقتی او به او گفت که لعنتش کند، احتمالاً تهدید کرده است که قفل را عوض خواهد کرد.

رمان عشق یا نفرت رمان آنلاین عشق یا نفرت رمان جدید عشق یا نفرت